Ang Kuwento ng Batang Suwail
(The Story of the Bad Little Boy ni Mark Twain, 1870)
Saling-buod ni Kristine Mae Cabales
 |
| Ang Kuwento ng Batang Suwail |
Noong araw, may isang suwail na batang lalaki ang nagngangalang Jim. Hindi gaya ng mga suwail na batang lalaking nilalaman ng mga pambatang libro na may pangalang James, ang pangalan ng batang suwail na ito ay Jim.
Walang karamdaman ang Nanay ni Jim, hindi rin ito gaya ng ibang nanay ng mga pasaway na bata sa libro yaong mga nanay na may takot sa Diyos, na nanaisin na sanang humimlay sa huling hantungan ngunit dahil sa labis na pagmamahal sa kaniyang anak at sa pag-aalala na magiging malupit ang mundo rito kung siya‟y lilisan, ay kinakaya na lamang ang hirap na nararanasan. Karamihan sa mga suwail na bata sa mga libro ay nagngangalang James at may Inang may-sakit, na nagtuturo sa kanilang magsabi kapag matutulog na upang sila‟y ipaghele. At pagkatapos, kapag tulog na ang anak ay luluhod sa tabi ng higaan at magsisimulang umiyak.
Ngunit iba ang batang ito, pinangalanan siyang Jim, at walang problema sa kaniyang Ina, walang sakit o kung ano pa mang idinaraing. Ang kaniyang ina ay malakas at matapang na ginang, at hindi rin ito makadiyos. Higit sa lahat, wala siyang pakialam sa kaniyang anak na si Jim. Sinabi niya noon na kung babaliin man niya ang leeg ng anak ay hindi rin naman ito magiging kawalan. Lagi niyang pinapalo ang anak hanggang sa ito‟y makatulog, ni hindi niya pa nagagawang hagkan ito. Kabaligtaran ng ibang mga nanay, ginagawa niyang manhid ang sarili sa tuwing lalabas siya sa kuwarto ng anak.
Isang araw, ang suwail na batang ito‟y kinuha ang susi ng kanilang kusina, pumuslit doon, at kumuha ng matamis na jam. Nang mangalahati na ito, pinuno niya naman ang lalagyan nito ng alkitran upang hindi mapansin ng kaniyang ina na nabawasan ito. Ngunit ni minsan hindi siya binagabag ng kaniyang konsensiya, walang bumubulong sa kaniya ng, “Tama bang hindi ka sumusunod sa iyong ina? Sa tingin mo ba‟y kasalanan „yang ginagawa mo? Saan kaya napupunta ang mga suwail na batang nagnanakaw at naglalaro ng jam mula sa kanilang ina?” Hindi rin naman siya lumuhod upang ihingi ng tawad ang ginawa niyang kasalanan at nangakong hindi na ito uulitin. Aalis doon nang may maluwag na kalooban at tutungo sa kaniyang ina upang humingi ng tawad sa kaniyang ginawang pagsisinungaling, patatawarin ng inang may mga luha ng pasasalamat dahil mayroon siyang mabuting anak. Ngunit hindi! Iyon ang mga nangyayari sa ibang mga suwail na bata sa mga libro, ngunit kaiba ang sitwasyon ni Jim, ibang-iba kumpara sa lahat.
Kinain niya ang jam at sinabing bahagi ito ng kaniyang pang-aapi habang nagyayabang. Inilagay niya rin ang alkitran at tumawa nang malakas, pinakiramdaman kung magigising ang kaniyang ina. Nang magising ang ina at malaman ang nangyari sa jam, itinanggi ni Jim na may alam siya tungkol dito. Sa galit ng kaniyang ina ay pinalo siya nang husto at umiyak na lamang si Jim gaya ng lagi niyang ginagawa. Lahat ng pangyayari sa buhay ni Jim ay ibang-iba sa mga pangyayari sa iba pang kuwento ng mga suwail na bata sa mga libro.
Nang minsa‟y umakyat siya sa puno ng mansanas na pagmamay-ari ng magsasakang si Acorn, walang nangyaring masama sa kaniya, ni hindi siya nabalian ng binti o braso, hindi rin siya hinabol ng mabangis na aso ng magsasaka. Hindi rin siya naratay sa higaan, nakonsensiya, at humingi ng tawad sa kaniyang ginagawang pagnanakaw, walang ganitong nangyari sa kaniya. Sa katotohanan, kinuha niya ang lahat ng mansanas na kayang niya kuhain, at umuwi nang maayos sa kanilang tahanan.
Minsan nama‟y itinago niya ang kutsilyo ng kaniyang guro. At sa takot na kapag nalaman ito ng kaniyang guro ay papalauin siya sa harap ng mga kamag-aaral niya kaya isinilid niya ito sa sombrero ni George Wilson, ang pinakamabait na mag-aaral sa kanilang eskuwela, at kilala ring mabait na bata sa kanilang lugar na mahilig magbasa ng mga pambatang libro na iba sa kuwento nila. Nang mahulog ang kutsilyo mula sa sombrero ni George, namula siya at tila hiyang-hiya sa kasalanang hindi niya naman ginawa. Kawawang George, hindi naging pabor sa kaniya ang kuwento, walang saksi ang nagsalita. Hindi rin naman nabisto si Jim, hindi naabsuwelto si George para malinis ang kaniyang pangalan, mabuhay ng tahimik, magtapos sa pag-aaral, maging abogado, at bumuo ng isang masayang pamilya, hindi ito ang nangyari kay George. Hindi gaya ng ibang mababait na bata sa libro, naparusahan si George na siya naman ikinatuwa ni Jim. Ayaw ni Jim sa mga batang mababait. “Buti nga sa‟yo, mahina ka kasi,” sabi ni Jim sa nagyayabang na paraan.
At ang pinakakakaibang nangyari kay Jim ay nang mangisda siya Linggo ng umaga. Hindi natamaan ng kidlat ang bangka niya, hindi rin siya nalunod. Kahit ilang beses kayong magbasa ng mga pambatang libro, lagi‟t laging may nangyayaring masama sa mga suwail na bata kapag sila‟y nangingisda sa ilog, lalo na tuwing Linggo. Sa mga pambatang libro, laging may suwail na batang nangingisda sa ilog tuwing Linggo, at kung hindi nalulunod ay natatamaan ng kidlat ang bangka nito, ngunit paano nangyaring nakaiwas sa ganitong trahedya si Jim?
Tila may suwerteng dala ang buhay ni Jim, wala ni isang nakasasaling sa kaniya kahit na isa siyang suwail na bata. Hindi siya tinapakan ng elepante nang isang beses niyang bigyan ito ng tabako. Hindi rin siya nagkakamali sa paglalaro ng mga halamang-gamot para malason. Minsa‟y ipinuslit niya ang baril ng ama upang mangaso, hindi rin siya naputulan ng mga daliri. Nasuntok niya rin nang malakas ang kaniyang kapatid na babae nang minsa‟y magalit siya rito, ngunit hindi ito nagtampo nang mahabang panahon sa kaniya para sa huli‟y magbigay ng kapatawaran sa kanilang huling hininga, hindi, nakalimutan lang din ito agad ng kaniyang kapatid. Hindi siya lumaking malungkot dahil sa ideyang mag-isa siya at walang nagmamahal sa kaniya. Lumaki siyang matapang na lasinggero na may magandang trabaho.
Sa inaasahang gulang, ikinasal siya at nagkaroon ng malaking pamilya, at isang gabi‟y naisipan niyang patayin ang mga ito gamit ang isang palakol. Nakuha niya ang kaniyang yaman sa pamamagitan ng anumang ilegal na gawain na kaniyang maisip. At ngayon, siya ay kinikilala bilang pinakamasama, pinakaganid, at pinakamagulang na mamamayan sa kanilang lugar, at itinuturing pa siyang kagalang-galang na mambabatas.
Ito ang kuwento ni Jim, na kung ikukumpara sa mga suwail na batang nagngangalang James sa mga pambatang libro, wala ni isa ang masuwerteng nakaiiwas sa kanilang mga kasalanan at talagang pinagpapala sa buhay. Wala ni isa kundi ang batang si Jim lang na may suwerteng taglay sa kabila ng pagiging pasaway.
"Wakas"
Mga iba pang maikling kwento:
Mga Komento